Son Baharın Sonundayım

Bak yine son baharın sonundayım
Bilmem sensiz geçen kaçıncı kasımdayım
Yıllar eskitti beni saçlar,sakallar uzaktan tanınmamaktayım
Fakat acılı bir çınar gibi ben hala sensizliğin yasındayım
Cümle el ile alem
Hatta kağıt ve kalem
Yıkılışımıza şahitlik ediyor ;
Durum acı,vahşet ve elem.

Kış haber salmış yalnızlara
Soğuktan üşüyecek elleriniz diyor
Sanki gidişini benzettiğim gün batımı yetmezmiş gibi
Gelmemiş olmanı yüzüme vuruyor
Sözüm ona acaba yalancıktan sevenler?
Onlarda üşüyor mudur, Hasret kışlarında
Bence yanıyorlardır yalancık dünyalarında
Bilirim nerden demeyin;
Bende sevmiştim yalancıktan sevdamın çocukluk yaşlarında


Sonraları anladım çok son baharlardan sonra
Yıllar değilmiş insanı eskiten ;
Yaşlanmak yaşamakla olurmuş eskiden
Şimdi devran değil düzende değişmiş düzen
Dedim ya sonraları öğrendim ben
En çok sevenmiş en çok kaybeden...