Son Baharıydı Gönlümün Şu Geçen Sonbahar

Son baharıydı gönlümün şu geçen sonbahar
ilkbahar ne zamandı ki gönlümde sonu geldi baharlarımın
sonu geldi sonsuz dediğim her şeylerimin
hiçbir başlangıç yok hayatımda
hep bir bitiş havaları hâkim içimde
ya da hep bir terk ediş senaryoları
istisnasız her gün hep bir gidiş hayalleri buralardan
kalbimin yolunu saptırma çabaları, boşa kürek çekmeler
kalbimin durduğunu hissettiğim an'a özlemler duymaktayım
her akşam yatmaktayım yeni bir günün doğuşu için değil
yeni bir bitişin başlangıcı için.
her ölüm bir bitiş midir ki veya her bitişin sonu ölüm mü?
ben seni her başlangıcımda sevdim de ne oldu
sürükledin beni zoraki bitişlerine
hiç istemez bedenim sonu belirsiz yolların uçurumlarına düşmeyi
ağlamaz, sızlamaz, yakarmaz kimseye ruhum
acısını içinde çekmeyi kendine ilke edinmiştir
dertlerini içine ata ata kaleler oluşturur
korunmasız kaleler, tek askeri ben olan kaleler.
sen tarafından yapılan kaleler
yine sen tarafından yıkılır.
içimdeki her bir hücre bile senin gelgitlerine alışkındır
artık gönlümün senden tek bir dileği
gel ve bir daha gitme
veyahut git ve bir daha gelme
yıkılan kalelerime harç yapacak gözyaşı kalmadı bende.