Son Bir Nefes Bırak Dudaklarından

şimdi ağıtlar mı yaksam
yas mı tutsam
uğruna hayata küssem mi
bilmem ki...

ey boğazı düğüm iki kelamım
ey vakitsiz yaprak döken hazan yerim
ey yağmur biriktiren buğulu gözlerim
seni nasıl ağlasam bilmem ki

gidiyorsun...
bir trenin acı çığlığı kalıyor yokluğunda

ve bir türkü söylerken senin hüzünlü ardını
yokluğun fısıldıyor akşam vaktini bu sevdanın

gecenin masum sessizliğine feryada sebep ey sen
hangi tenhada kendine merhameti dileneceksin
bilmem ki.

gidiyorsun...
ardında küllenmiş zamanlar kalacak ateşinin
ne fırtınalar yetecek silmeye izini yokluğunun
ne de virane ahın...

suskun değilim ki
dilime lalı düştü zemheri yalnızlığının
ne ayazlar buz kesti kuytu yerinde yüreğimin
söylemedim adını

gidiyorsun...
son bir dokunuş
son bir nefes bırak dudaklarından
bu masal toprağa sığmayıversin
yetmeyiversin anlatmaya şiirler