Son Çığlık

Kendinden habersiz bakan
Kayıp bir kentin
Dişil yanına değiyor
Uzun boylu düşlerim

Fark edilmiyor
Uzaklardan
Sahipsiz yasakların
Eteğine tutunmaya çalışan
Kıyımdaki masallarım

Oysa
Biliyorum
Pürüzlü suların aynasından
Topladığım
Bütün küller
Yalnızca
Tanımsız bir geç kalınmışlık
_________________Yaşama

Yine de
Ucu bucağı kaçmış
Solgun sevinçler biriktirip
İniyorum
Öteli düşlerin koynuna
Bilerek sardunyaların
Tez
Çürüdüğünü köksüz umutlarda

Ve
İğde kokularına sürüklediğim
Mülteci mevsimin
Son yağmur damlası vuruyor
Arsızca yüzüme

Gözlerinin
Henüz hazır olmadığını mahpusluğuma

Yeni den
Ömrü kemiren
Eski buruk tadına dönüyor
Zaman
Yorucu coşkularda donduğu bütün hücrelerimde

/Artık
Sırrın karanlığına atılan son çığlıktır ölüm/