Son Dem

Giderek azalmakta zaman
Gün kurusu yapraklar savrulmada durgun suya
Eller ne kadar uzak ve yabancı şimdi
Düşünmek dokunmak hayal
Umutsuz dinginlik teslimiyette
Işıklı caddelerde gece gezmelerinin ayak sesleri
Eski vestiyerde unutulmuş bir çift eldiven
Beklemek ölümü sonsuz rehavet içinde
Sana gelebilmek bu son demde
Gözü arkada kalmazdı toz pembe gülüşlerin
Gürültücü trampetleridir çalan unutulmuş düşlerin
Son sözlerini söylüyor şimdi bahçelerde
Soğuk ürperten rüzgar
Son bir öpücük istiyor
Eski sevgili eski sevgilisinden