Son Dem...

Mehtapla dans ediyor yıldızlar bu/gece
Ay/ın yüzüne saklıyorum korkularımı
Ellerimin arasında kalan umutları uçuruyorum yüreğine
Çığlıkların son deminden sana sesleniyorum

Dağlar yıkılıyor üzerime
Yağmur damlaları taş olup yağıyor yüreğime
Hırçın dalgalara yeni bir kurbanım yok gecede
Hüzünlerin son deminden gözlerine yerleşiyorum

Yıldızların yamaçlarına serdim acıları
Yalnızlığın türküsünü söylemekte dilim
Kurulmamaya yemin edilmiş cümleler dökülüyor kaldırım köşelerine
Susmaların son deminden konuşuyorum şimdi

Kaybolmuş bir çocuk var yüreğinde
Fısıldanmayı bekleme konuş artık dercesine
Susma! sahip olmalısın geceye
Bir tokat daha atmalısın yarınların eteğine

Hayatın pimini çekiyorum
Süzülüyorum ateşlere
Ve aşkın nöbetini alıyorum
Gecenin son deminden merhaba sana.