Son Durak

Şuan yalnızlık treninde yolculuk ediyorum,
Nereye gittiğimi bilmeden,
Tek yolcusu benim sanki
Durmadan gidiyor,
Ta ki son durağa kadar...

Evet, son durak.
Ama neresiydi bu son durak.
Biliyorum daha önce hiç görmediğim bir yerdi.
Kim bilir, belki ölüm belki de ölene dek sen.

Evet, yine çaresizlik içinde bekliyorum geceyi.
Yine aynı sabahla uyanmaktan korkuyorum belki,
Son durağa yaklaştığımı hissediyorum,
İşte beklediğim an!
Ürpertici bakışlarla veda anı...
Kaçış yok,
Kurtuluş yok,
Aşk yok,
Ve maalesef sen de yoksun.

Artık benim için zaman durdu.
Ölümü bekler gibiyim.
Hiç bir şeye müdahale edemeden,
Sonumu bekler gibiyim.

Durun!
Bir şeyler oluyor bana.
Görebildiğim her şey nokta nokta siyahlaşıyor.
Bütün bedenimi sancı kaplıyor.
Aman tanrım...
Hayır!
Bu böyle olmamalıydı.
Gittiğim bu son durak,
Beni yaşatmalıydı...