Son Durum
(s)isli bir ankara akşamıyım ey şiir
varoşlarımda düğümlenmiş günden kalma küfürler
hangi sokağa salsam çocukluğumu
__________________________lambalar usulca söner
parlarken neonları vitrinlerin
bulvarlarımda acınası orospular tüner
karınca gibi sırtlamış dünyayı insanlar
maddeye yol almakta tüm ömürler
canım yanıyor baktıkça aynalara
_______________________tükeniyorum yansıdıkça
bilmezler ikliminde yeşermeyenler
ölümcül bir açlık mı büyür her aşkın koynunda?
postasını yitirmiş bir güvercinim
kör dönüyorum sensizliğin karanlığında
içtikçe kanımı görünüyor dibi gençliğimin
birazdan açılacak sıktığım yumruğum
saçılacak yaşanmamış günlerim
binlerce inci gibi yokluğa
sisli bir ankara akşamıyım ey şiir
ya çek yokluğunu vur beni!
ya da usulca koynuma gir...
Aralık 2005 / Kiraz
Biraz rakı, biraz şiir olmayınca çekilmez Ankara akşamları. Yalnızlık kokar sokaklar, tepeden tırnağa çıplak bir ürkü dolaşır insanın yüreğinde...
Oysa İzmir akşamları öyle midir?
Sağ olun yorumunuz için.
sisli bir ankara akşamıyım ey şiir ya çek yokluğunu vur beni! ya da usulca koynuma gir... Ankara akşamları beter olur.Orada ne tilkiler dolanır bilinmez.Her birinin kuyruğu nah şu kadar.Şairler zaten bu akşamları bilir.Yüreğine sağlık.Ömrüne bereket.😙😙😙😙😙😙😙👍