Son Gece Yarısı

gece yarısına yarım saat kala
ayrılmışken gölgelerimiz
(Bedenimiz mühim değil)
sele dönüşen
sağanak sevginin ardından
işin ehli yırtık bir sokak kadınına
sildirdim gölgemi.
seni görmesin,
peşimden gelmesin istedim.
baş başa kaldım sevginle.
tam sevginin elinden tutacakken
kendi sevgimden dem vurmaya hazır
kıskanç oyunbozan şehrim
ışıklarını çevirdi yüzümüze
ışıkları yandı şehrimin kan kırmızı
utandım çektim elimi ellerinden.
gece yarısına yarım saat kala
yürüdüğümüz yol hiç bitmeyecekken
ayağına batan taş parçasını kızıp
ayırdın sevgini benden.
(Bedenlerimiz mühim değil)
monarşik aşkımıza
hükmü vermiş,
fermanı yazmıştın,
kellem vurulacaktı,
padişah sözünden dönüş yoktu
mutlu olmak düşünülemezdi.
aşk denilen karmaşa
tam bölünmüyordu ikimizin kalbine de
aşk devirliydi biraz da sessiz
sen bölü ben 1 çıkıyordu hep
sen çarpı bende 1
birbirimizden çıkınca sıfır bile değildik,
hiçtik.
birdik ikimizde
aynıydık,
sonsuza dek eşdeğer sözlü gibiydik.
mutluluk tarihi belirsiz delilerdik.
son gece yarısına yarım saat kala
kar tüm hızıyla yağarken
sıcak bekleyişlerim donmak üzere
ekmek arası birkaç umuttan sebep tok
hiç sevmemiş gibi geçtin önümden,
hiç tanışmamış gibi geçtin ömrümden,
hiç öldürmemişsin gibi öldüm yeniden.