Son Kez Yufkacıyım

Son kez giriyorum bu imalathaneye
Son kez.
Son kez görüyorum Elifle Mahmut'u hamur çıkartırken.
Son kez sulamanın başına geçip
Son kez o siyah düğmeyi çeviriyorum.
Ve son kez.
Son kez sacın sıcaklığını hissediyorum.
Son kez gülüyorum Mahmut'a.
Ve son kez Özlemle çatışıyoruz.
Son kez Selinin asık suratını görüyorum belki de.
Son kez Nuran Abla " yufkalar ıslak é diyor.
Son kez ıslak gidiyor yufkalarım.
Son kez ağzımdan Cemil Amca kelimeleri dökülüyor.
Son kez Elifim hamurunu tuzsuz yapıyor.
Zübeyde Ablaya son kez " yufka kurut " diyorum.
Ve Selin yanıma geldiğinde son kez Nejladan şikayet ediyor.
Son kez Hatice'nin sulamaya oturmama yeminlerini dinliyorum.
Ve son kez Esra Ablanın istif yedeklerini görüyorum.
Tuğçe'nin son kez koşuşturmalarını izliyorum.
Son kez onun istifi yedeklemeyeceğine inanıyorum.
Son kez (yarım tır/Küçük kamyon)Sinem yerime geçiyor sulamada.
Ve son kez içime yorgunluk düşüyor.
Son kez belim ağrıyor ayakta.
Ve son kez tablotlarda kötü yemekler yiyoruz.
Son kez uzun Elif'e yanlışlıkla uzun diyorum.
Son kez Makbuş mantı fırınlıyor benim için.
Son kez kraker yapıyor.
Son kez kat odasında Cemile Abla.
Son kez sulamamı temizliyorum bu dört duvarda.
Son kez...
Son kez yeni,çaylak(ona göre profesör) ustamız sessizliğe gömüyor bizleri.
Son kez dalga geçiyorum Esma Hanımla odasında.
Son kez peşinde konuşuyorum Mücahit Abinin para için.
Son kez Mahmut'un son paket sigarasını görüyorum.
Ve gidiyorum.
Son kez Esma sultandan fırça yiyerek gidiyorum.
Son kez bağırışlarını duyuyorum Esma Hanımın.
Ve gidiyorum.
Yufkalarımı, sulamamı ve koca bir hayatı bırakarak,
Gecenin tüm yorgunluğuyla gidiyorum.





Not: Bu şiirim canımdan çok şevdiğim mesai arkadaşım Melikemin gidişinedir.
Bu şiiri arkadaşlarımın ve okuyanların yüzlerinde bir tebessüm bırakabilmek için yazdım.
Şiirimde ki uzun süren " Son kez " tabiri için sizlerdende özür dilerim :)

Ilgaz gıda ve unlu mamülleri (eski) çalışanı Selin Keleş...