Son Kuru Yaprak

Bir varmış, bir yokmuş
Masallarda olmuyor sadece.

Ya tamamiyle var olmalısın, ya da yok!
Biraz olunmaz asla birinin hayatında
Kimse de zorla sokamaz kendini başka bir yüreğe
Tüm kapıları açık, duvarları güneş geçiriyor olmalı...

Bir düşün;
Hani belki güç bela yıkılmıştır duvarları kalbimin,
Kelebekler dolmuştur içime,
Zamansız gelmiştir ilkbahar.
Eğer gözyaşları dolmaya başlarsa
Her gün çatırdayan yerlerinden kalbime
İnceden inceye sızlatırsa da her bir zerremi
Gün gelmiş bir de bakmışsın
Ağaçta kalan son kuru yapraktan habersiz,
Çağırmışım sonbaharı.

İşte o zaman;
Kapanan kapılarımın da,
Yükselen duvarlarımın da,
Atmayan kalbimin de sebebi sensin.

Ah küçük yüreğimin büyük kahramanı
Sığamadın bir türlü düşlerime
Artık yok olma, hiç olma zamanı bu masaldan...