Son Olsun

ellerimi çektim
hükmü kestim
ferman gözlerimdi
kör oldum...

ağlayan yanlarımı körelttim
gözyaşım umman oldu yüreğime aktı
gölüm gönlün oldu
gönlün kara sulara döndü

bugün günlerden zindan
bugün güneş doğmamış
gün bitmiş
toprak kokuyor bahtiyarlığım...
yarınlarım zamansızlığın pençesinde asılı,
bir aslanın gölgesi gibi korkutuyor
yağmurlar, şimşekler büyütüyor içerilerinde
gökler gürüldüyor daimi bedenimde...
korkuyorum...
ya geçmezse.

sönsün son ışıklarda gözlerimde
ne sen ne ben ne kavgalar
nede yarım bıraktığın gölgem kalsın
toprak koksun yarınlar
gölgem gam dolsun gözlerinde
kirpiğim değsin son defa gözyaşıma
son olsun...