Son Perde

kafeslere sığmazdı yürek

her çarpıntısında gözlerin varken,

kelimeler anlamsız kalırdı

her birinde hatıran yaşarken,

nefret edilirdi ellerden

avuçlarında saçlarının izi dururken,

gün ışığı yakardı bağırları

her sabahında sen hatırlanırken,

gece örtüsü bile yetmezdi kedere

üstünde senin parlaklığın yaşarken,

gözler görmez olurdu hiçbir şeyi

feri tamamıyla sana asılıyken,

dil dönmez olurdu artık

ismin kökünden hançerlemişken,

unutkanlık baş gösterirdi başka şeylerde

unutulmayan yalnızca senken,

yağmur bile efkârla düşerdi geceye

sen öksüz topraklardayken,

pişmanlıklar bir bir saplanırdı ciğerlere

geçmiş sorgusuz sualsiz hesap sorarken,

ve perde kapanırdı sessizce

son oyunu sen oynarken...

haziran 2010