Son Perde

Aç bütün perdeleri anne

Güneş dolsun içime

Çocukluk oyunları

Ve hiç bitmeyen gülüşler

Yıllar savruluyor hayatımdan

Her sayfa bir yıl anne

Her desen bir çıkmaz yara

Tutamıyorum

Kelebekler uçuşuyor ormanda

Anları yakalamak isterken

Ansızın yakalanmak

korkutuyor işte

Çocukluk demişken

gazozların dibini içerdik

sahipleri gittiğinde

Dünyanın dibi gelmiş

Biz hala içiyoruz

İçimize çeke çeke

Yudum yudum içiyoruz

çöpe atılmışlığımızı

insan sayılmayışımızı

Vefayı bile boza niyetine

içiyoruz işte

Yine güneşli bir sabah

Perdeyi kocaman aç anne

pencereyi açma rüzgar doluyor

Her rüzgarda günler yıl oluyor

Sobanın önünde yaslanmış babam oturuyor

Kuzineden ayva kestane patates çıkıyor

Ne kadar gençsiniz anne

Sevgi kokan bir acemilik

Bir köşede gözlerim doluyor

Ömür nasıl tarif edilir anne

O da doluyor

Ömür babamın kavalından

dua gibi dökülüyor

Aç ellerini anne

yüreğini aç

Çocukluk ormanımdan havaya saçılsın küller

Tıpkı göğe savurduğum gazoz kapaklarım gibi

Aç kollarını anne

Yeniden doğmuşum gibi

Süt beyazı düşlerim

Hiç kirlenmemiş

Dizlerim kanamamış

Yüreğim hiç yanmamış gibi

Ben son perdeden bahsederken

Say ki ilk perde bu

Anne yeniden başlayalım

Açılsın bütün perdeler

Kokunu alayım

Kesik bir rüya gibi

Uyuyup uyanayım

Ya da anne hiç uyandırma

Çocukluğuma dalayım

Sobanın çıtırtısı ninni olsun

İsterse dünya dursun

Anne sobada veda tütüyor

Odayı saran duman

Son perdeyi oynuyor

Yüreğim hep sabah anne

Açma pencereleri

Yangınım büyüyor

Dışarıda rüzgar uluyor

Kapat bütün perdeleri anne

Bu son/suz perde

Yüreğimi avutuyor