Son Şarkı

Sahiplendiğimiz şu güneş

Karşı kıyıdan bizi terk edip de Yunan’a gider

Bir dahaki kuşluk vaktinin hasreti sancılanır göğün göğsünde

Bir nefes alıp ver

Azıcık soluklan be hayat

Yırtılmış gömleğimle

Yeni palazlanmış bir sığırcık düşer sanki gölgeme

Gömleğim bedenime kol kanat

Saçlarım ikindiye kumralından düşer

Bir motor sesi yırtar dingin maviyi

Sonra bir martı

Tüyleriyle o maviyi ruhuma diker

Radyoda bir şarkı

İçinde biraz hicaz bolca hüzün

Kulağımın pasını usulca siler

Öyle ki iki gözüm

İnsan sağır da olsa

Bu son şarkıya kulak kabartır

Derin bir iç çeker