Son Şiir

Bu son şiirim
Ve bunlar son gözyaşlarım
Söyleyecek söz
Ağlayacak göz kalmadı bende
Hiçbir kalbi titretmeyen
Hiçbir kulağa uğramamış
Yitip giden bir ezgi gibiyim gökkubbede

Teninin kokusunu çoktan çaldılar rüzgârlar
Gözlerin buharlaştılar yavaş yavaş
Yok artık içimi ısıtan gülümsemen
Beni bıraksaydın bari bana, giderken
Senden yadigâr


Yalnızlığımı örtüp üzerime
Seninle seyrettiğimiz yıldızları arıyorum
Sırf gözün değdi diye
Onlarla avunuyorum


Tek şartla affederim seni
Seni benden daha çok seven bir kalp bulduysan
İmkân var mı sence buna?
Dünyânın tersine döndüğüne inanırım da
İşte buna inanmam

Sende biliyorsun
Söylediğin her şey yalan

Ters esiyor bütün rüzgârlar
Yolunu şaşırmış gemi gibiyim
Limansız bir denizde
Deniz fenerimde yok artık yerinde
En iyisi
Kayalıklara bindirmeliyim