Son Şiir

Son Şiir

Hırçınlığın körpe durağında
Sevda melodisinde çalan hislerden
Bekleyişlerin avare gümbürtüsü
Göklerde kuşların düğün şenliği
Kulaklarımda cinlerin ayin sesleri
Gözler karanlığın aydınlık yollarında
Vuslat bulutların arkasında sislerin ardında
Damlayarak perdeleyen yağmurlar
Rüzgar çığlıklarıyla savurur içimdeki dağı
Yazı kıştan kalan bir yitik bahar günü
Gökle yerin birleştiği bir araf zaman
Cevapsız sorularımın tedirgin vurgusuyla
Sığamıyorum başı dik muayyen kimliğime
Umut dolu ihtirasların kurbanıydık ezelden

Yolunu gözler şimdi yarım kalmış her şiir
Uslanmamış yüreğimin loş fısıltılarıyla
Gün telaşla geceye tutuşup karardı
Gökyüzünün sergilenen parıltılı oyunundan
Garip dalgalarla savrulur oyuncular sahneye
Çok uzaklarda enginlerden ve ufuklardan
Mavilikleri gözlerinde hapseden
Mehtapta süzülen bir kuyruklu yıldız
Bağrı yanık, yüreği masum, gelişi güzel
Bir bahar günü doğdu yeryüzüne
Saçlar bellere kadar dökülmüş
Yanaklarda beyaz güller açmış
Bakışlar sabahlar kadar ışıl ışıl ve iri
Rengiyle yetişir tükenmeyen umutlar
Bastığı her yer mevsimsiz çiçeklenir
Kurulur mahsun endamıyla masaya
Sendelenir kelimeler bayat dudaklarımda
Estikçe deli rüzgarı mey gibi sarhoş eder
Asırlarca yazılmış mektup gibi dile gelir
Asırlarca beslediğim masum duygular
Bir bir yaprak gibi dökülür korkular
Mutsuzluğun anlamı olmadığı yarınlar
Kışları yazdan kalan tek bir bahar
Seninle dolu pırıl pırıl bir hayat
Çözülmeye yüz tutmuş sorularımın
Hüzün ve ayrılık vurgusuyla
Sığamıyorum başı dik muayyen kimliğime
Umut dolu ihtirasların kurbanıydık ezelden