Son Söz.... Korktum !

Bu son sözüm.
İlklerini de okudun bilirsin.
Anlatamadıklarımı yazdım hep sana.
Bu kez de kaçak oynuyor yine yazıyorum.
Çok geç de olsa elbet birgün okuyacaksın biliyorum.

Korktum...
Sanma senden ya da yaşanacaklardan.
"Kendimden" korktum ilk defa.
Hırsımdan ve yapabileceklerimden korktum.
Hayat ayrıntılarda gizli derdim hep.
Sözümü tuttum.
Tüm parçaları birleştirdim.
Çözdüm bulmacayı.
Benliğimi tanıdım bir kez daha.
Tanışmadığım benle karşılaştım aniden.
İnan ürktüm...

İstemekmiş gereken.
Ulaşılamaza da ulaşılıyormuş o vakit.
Gizlenenler bile bulunuyormuş.
Ne fayda?
Sen kaçarken bulmuşum seni.
Bir önemi yok ki...

Bu kez ben gidiyorum.
Senden gidiyorum.
Çektiğin acıları biliyorum artık.
Anlamlandırdım tüm söylemek istediklerini.
Okudum ruhunu.
Vazgeçtim...
Yaralanan "sen"i bir kez de ben incitemem.
Kıyamam sana.
Seni yeni savaşlara sürükleyemem.
Yanımda ol diyemem.
Daha yaralarını saramamışken.
Hala kanarken kalbin.
Bu kadar bencil olamam.
Ben yoluma yalnız devam ederim.
Alışkınım merak etme.
Yabancılık çekmem.

En baştan beri hep iyi ol dedim iyi ol istedim.
Yine söylüyorum.
Sen mutlu ol.
Ben uzaktan izliyor olacağım seni,
Sen bilmesen de.
Canım yanarak bırakıyorum ellerini üzgünüm.
Affet beni.
Yolun açık olsun...

Keşke...