Son Sözcük Tek Perde

usulca fısıldadı kulağına
bakire suskunlukların nazlı duruşları düştü toprağa
anlayamazlar bizi

bunlar son sözlerimiz
bize ait
yarın yepyeni bir gün olacak
kefeni yırtanlar için

__________________________________________________________


şimdi sen bir ormanda bir taşa yaslı
uyuyorsun alnında ceylanlar
bir ırmağa seslenip seni soruyorum
cevap vermiyor tabi
kuşlar endişeleniyor bu öfkeli sese
suyun dibindeki taşlar
gerçeği söylesene



belirsiz duygular içinde kararıyor hava
karanlığın deminden sızan ışık yar
siz bilirsiniz söyleyin hadi
yarin yüreği nerde atar


hiç kimse ve hiç bir şey
yönünü kaybetmiş değil benim gibi
alçalan yıldızlar
bu garip hava
ses vermiyor kıskançlığından


resmini yakınlaştırıp dudaklarını seyrettim gecenin
masum gülüyorlardı yine
sevgiye davetti rengi
ve ürkekti üzeri


alçalıp giden iki kuşun sonsuzluk rüyası gibi örtünürdü gece
sen uyanıklık edip korku filmi açardın
hayaletler basardı düşlerimizi
fredi'nin kabusu kaplardı odamızı
korkardım senden
de
yine sığınmalarım sana olurdu

öyle korunaklı bir liman ki yüreğin
sığ sığabildiğin kadar
ve taş taşabildiğin kadar bentlerinden gözlerinin

yağdı yağacak havası
akar hüzünlerimiz bağrımıza
hafıza kaybına girer
yeniden başlarız b/akışmaya
senden bana
benden sana doğru
hep benim kârlı çıktığım
sevda alışverişleri



ne zaman bir şelaleden düşecek olsam
tutunuyorum sen dalına
sağa sola sallanıyoruz hafiften
tutuyor ensemizden bir polis
sen kıvranıyorsun
ben korkuyorum


çekiyor ay
kendine doğru
ve en güzel yerine kapanıyorum sessizliğin
iniltileri geliyor yaralı bir geyiğin
dökülmek istiyor ormanına
dudakların kavuşuyor suyuna
ben saklayım sen akla onları
arınsın içimdeki tüm sırlar

hayal de olsa nefesine eşlik etmek ormanın
ne güzel
ve ne güzel
iki dudağının arasında kırılmak doğanın