Son Yolculuk

Bu benim son yolculuğum
beni götüren son araba
yeşil kaporta bembeyaz döşeme
camsız, karanlık için de ben...

Ve sen,
istemesen de bu yolcuyu uğurlayacaksın...
İster bir dua oku
İster su, ister göz yaş dök

İster el salla, ister çiçek yolla
İstersen mendil salla..

İster kendin gel,
istersen siyah bir çelenk yolla

Bu sesiz giden, işte son araba...
Giden nedir? diyorsan
Tükenmemiş sevginin,
son aşkın yolculuğudur...

Hoşça kal
İyileri alan kötülere kalan yas yalan
Dünya

Elveda;
yaşadığım beni yerden yere vuran
Dünya

Elveda;
içime attığım aşklar sevgiler ve sevgililer...

Hoşça kal;
bir zamanlar uğruna deli divane olduğum...

Çok özletme olur mu?
Gözlerine son kez baktığım...

Çabuk gel olur mu?
Seni özlediğim hicran bahçeme...

Gidip ayrılanlar ayrılığa hicran diyorlar
inan ki be gülüm..

Bilmiyorlar ki,
hicran zaten benim içimde be gülüm...

Elbet sen de bir gün geleceksin
sesiz tahta araba içinde...

Sen de göreceksin,
ot saran mezar taşlarını gülüm...

Bedenin giderken o tahta araba içinde
uyanacaksın..

işte o zaman,
ruhun hicran içinde beni anlayacaksın..

Bu son yolculuğunda
senin de öldüğünü be gülüm..

(N.K. 26 Aralık 2009)