Son Zar

Sizler,bizler,onlar hepimiz
Ne idiği belirsiz takvim yaprakları içinde
çürüyen
değil kozmik evrende dünyada bile
bir toplu iğne başı kadar
yer tutmayan sözde
sözde insanlık
büyük insanlık !
*
Siz deyin yüz bin yıl
ben diyeyim elli milyon yıl once
vardık,varolacağız da...
Bakınca maceraya alemde
yüce insanlık,büyük insanlık adına
bir gülmek alır ki beni katıla katıla !
*
Demiş ki birisi ;
'Öğretmenler,yeni nesil sizin eseriniz olacaktır!'
O birisi On Kasım 1938'de öldü,
benim de saatim sıfır dokuz sıfırbeş şimdilerde...
Yeni nesil mi ?
'Patates var,patlıcan var,sarımsağa gel abla,
ikizlere takke,gel gel...'
Yeni nesil mi?
Yok ki...
*
Vatan çocukları hani baş eğmeyecekti ?
Hani analar,babalar?
Hani öğretmenler?
Şimdi,
imdi ?
Ey yücelerin yücesi
silahla mı mücadele edeyim ben de ?
Haydi şimdi söyle bana,
söyle Mavi Gözlerinle;
annesini kaybetmiş,
babası işsiz,
aç-perişan değil de
zor da darda bir çocuğa
ne diyeyim ben ?
Ben bu vatanın evladıyım yine de
'Vatan hainliğine devam etme de!'
Ben Senin neslinin devamıyım.
Ben istemem belimde bir silah,
bir bıçak ile kendi kanımı akıtıp
boğulur,
Bir kalem ile vatan kurtarırım.
Attığımı sananlar varsa eğer;
denemeye değer çok şeyler...
Çünkü,hepinizin atacağı tek bir zar;
o da son şansıdır şu canım vatanın !