Sonbahar

adını koymuşuz sonbahar
bende kalan yalnızlığın
hüznü bıraktı sanmışız
bende açtığı yaraların
kırılmış kadehin
dudaklarımı yırtarcasına
yokluğunu hissettiriyor bu sonbahar

bu sefer bir his oturmuş yüreğime
gelecekmişsin gibi
suratıma çarpan ağaç dalları
dalgalar üzerime bırakıyor yumşalığını

yada bana bıkmışlığım isyanlarım bunu yapan
geçmişimden kalan
kırbaçların eziyetinden beter
bu son baharın bir günü daha zalim
her günümden geriye kalan
hiç değişmeyen binlerce damla gözyaşı