Sonbahar Ezgisi

Sonbahar rüzgarları estikçe,
Bir hüzün yayılıyor,
Yere, göğe her yere,
Bir hüzün şarkısı söylüyor,
Esen rüzgar,...
Sararmış cansız yapraklar uçuşuyor,
Özlemler yayılıyor,
Yaprakların uçuştuğu her yere,
Gönüllere, dillere...

Rüzgar estikçe,
Ağaçlarda yapraklar hışırtılı seslerle sarılıyor,
Kopmamak için dallara.
Direniyor son gücüyle rüzgara,
Sonunda yenik düşerek,
Sarı, kırmızı, kahve cansız yapraklar,
Savruluyor, yatak oluyor yerlere,
Hışırtlı sesler çıkararak,
Çiğneniyor ayaklar altında!

Tıpkı rüyalar, hayaller gibi,
Ümidini kaybederek
Eceli gelen insanlar gibi,
Karışıyor topraklara.

Sonbahar bir hüzündür,
Bir özlemdir,
Bir hasrettir,
Bir ayrılıktır!