Sonbahar Kapımda Sen Yoksan Açmayacağım

Geceye düşen yalnızlığın
Sanığıdır gözlerim.
Kurumuş kirpiklerime anlatırken geçmişimi
Sancılar girer çığlıklarıma
Üşümüş yanım morarır kalır...

Hayırsız bekleyişler düşerken geceye
Üşüttüm her vedada biraz daha yüreğimi.
Oysa saçlarından çaldığım rüzgârla
Yolculamak istemiştim amansız hüzünleri...

Hasrete figüranlık yapan sabahlar
Giderken en vefalı yanını bıraktı yanımda.
Gülüşüne geçmişimi bıraktığım yalnızlık
Hüküm sevdalarda voltalıyordu.
Hüzün ovası gözlerinde ise
Telaşlı yıldızlar gizliydi...

Gökkuşağı da çelme taktı düşlerime
Artık vişneçürüğü renginde hayallerim.
Birkaç bahar eksik
Ama söz verdi yağmurlar
Benim gökyüzümde yağmayacaklar...

Her çıkmazın da bir umudu vardır elbet
Kalem bile ihanet saçarken
Yazmak ne kadar da zor!
Sonbahar kapımda nöbette
Bil ki sen yoksan açmayacağım...