Sonbahar Renkli Ayrılıklar

T/uzak bir hayatın kaldırım taşlarında vuruluyor tenhalığım
Ak düşen bir düşün kalabalık çıkmazlarında
Geceyi sündüren tarifi imkansız hayalin süsü
Kuruluyor alacalı bir saatin yelkovanına
Tutuluyor bendeki aşkın gurur meseleleri
Bir vuruyor, tam vuruyor isabet noktamdan sol nefesimi

Kapıya çıktığımda elimde çiçeklerin
Rengarenk döküntüsünü ve mor sümbüllerin o kokusunu duyuyorum
Öylesine, benimle olan sevda şarkılarının orta noktalarında bırakıp
Kendine katıyor bu akşam
Efkarlı bir duman sarıyor her yanımı
Kül rengi bulutlar, üstüme gözyaşlarını dökerek
Özlemlerini gösteriyorlar dünya aleme
İçime, tenime işleyen nağmeleri koyuyorum sonra

Zaman geçip gidiyor, alnımın kader yazısında
Bir de bana sorsalar, hiçte akmıyor aslında
Çünkü hissedemiyorum ben bu kumları, akmıyorlar bazı bazı

Yaşarken mevsim kırıntılarının bize sunduğu
Birkaç parça yaprak döküntüsünün sonbaharıyla geçinip gidiyor,
Yalanlara yakalanıyorum
Yalnızlığın elinde hançer, bana sokup sokup
Hücrelerimin hepsine işlemek istiyor sanki fütursuzca

Dert yanığı oluyor yüzüm bundan gayrı
Kuru bir an ve
Kuru bir hayat kalıyor zemheri iklimlerime

Fırtınanın baş döndüren rüzgarına kapılıp gidiyorum

Elimde olmayan nedenlerden dolayı
Yazdığım şiirin orta yerinden ayrılıyorum defalarca
Sessiz çünkü heceler
Sessiz çünkü serbest imgeler
Doldurmuyor yüreğimin kara olan kocaman boşluğunu
Aydınlatmıyor senin bıraktığın bu loşluğu

Anlasana
Yetmiyor işte, günlerce isyan ettiğim gecelerin
Sevapla sonlandırılmasına bu af

D/okunamıyorsun zaten, son mektuplarıma sen
Sonraki hayatının verdiği nimetlere inanıp
Bu yaşanmışlığa bir nokta bırakıyorsun
Oysa ki
Bir tatlı huzur almaya gelmiştim ben senden
Bir çift güzel kelam
Ve denizleri andıran gözlerinin buğusunu

Başkalaştın artık biliyorum

Çığlık çığlığa seni susuyor şimdi bu beden
Yürekten bir anış
Yürekten bir bakış sergiliyor hüznüm

Sonbahar yaprakları hep ayrılırlar zamanı gelince
Birbirlerinden
Dökülürler bir bir hazan seferinde

Biz ki
Güzde açan bir gül gibiydik
Yağmur yağınca aşk sanırdık
Yanıldık...

Oysa ki
Yağmur içimizdeki ateşi söndürüyor
Ve gidişlere yol gösteriyordu

/Mevsim sonbahar şimdi
Ayrılmanın tam vakti.../

05.10.11