Sonbaharda Gizlenen

Koridorları dar, pencereleri küçük
Dokunsan elinde kalıyor duvarları bu kalbin.
Herkese kapalıyken sana, ardına kadar açık
Kalp kapısından, ışık bile sızmıyor.
Gözgözü görmüyor, tökezliyor her giren...

Bir ip doladın bileğime
Çeksem gelmiyor, çözsem başka bir yerden dolanıyor.
İpin ucu sende, sadece tutuyorsun ellerin titreyerek.
Sonra bir de iple çekmekten söz ediyorsun.
Bilmezsin;
Bir farkı kalmaz zamanla dar ağacındakinden, ipin ucunda bekleyenin...

Herşey kısıtlıymış anladım, umut da bir yere kadar.
Yağmur yüklü bulutlarla geleceğini umduğum sonbahardan da hayır yok.
Ki ben ne bulutlardan medet umdum ,
Hiçbir zaman yağmayıp sadece gürleyen...

Bir yerlerde bahsin geçtiğinde, kapkara bir bulut gelip çöküyor gözlerimin üstüne.
Nasıl yağmaya hevesli, nasıl acıtıyor gözlerimi şimşekleri bir bilsen.
Hele bir de gürültüsü varki alıyor insanın aklını.

Yüksek sesle hayal ediyorum bazen
Eksik kalmış vedamızı,söylenmemiş sözleri.
Çığlıklarım düğüm düğüm boğazımda...

Ben ;
Son yaprakta sararıp dökülmeden önce,
Ezberledim sana gelen en kısa yoldaki çıkmaz sokakları.
Sen;
Belki ilk belki son defa gözünde sakladığın bir damla yaşla,
Yaslasan başını sol yanıma yeter.

S.C