Sonet

Elnur Resuloğlu (Aliyev)

Güneşimsen, Aya dönderib meni
Atdı 'sevgi' adlı fezaya Tanrı.
Sonra ordan geri gönderib meni
Mehkum etdi ağır cezaya Tanrı.

Bu ceza ayrılıq, bu ceza hicran,
Ne edim? Buna da dözmeliyem men.
İsti külekleri qumlar sovuran
Sehrada Mecnuntek gezmeliyem men.

Ağlamaqla bitir her günüm menim,
Unutmayacağam olanları men.
Gözden uzaq keçir sürgünüm menim,
Özüme dost billem heyvanları mən.

Ayım sona yeter, ilim qurtarar,
Meni iztirabdan ölüm qurtarar.