Sonra Doğru Nihayet

Aşk mı dediniz?

Aşk, verimli toprak

Aşk, Gül renkli yatak

Ne fark eder

Zifiri karanlık veya dolunay

Gözleri kara iki aşık

Gecenin ortasına doğru gider

Anadan üryan

Çırılçıplak duygular

Ve ayan beyan hakikat!

Bitmeyen özlem

Kavuşmayan hasret

Sönmeyen ateş

Ana yangısı aşk

II.

Gözlerim yaşa doydu

Mevsimler kışa doydu

Yetiş umudum yetiş

Yüreğim taşa doydu

Senden önceydi

Sana gelmeden

Sen gelmeden işte

Aynalar söylemezdi sırrını

Pencerelerin önünden geçerdi

Peçeli kadın gibi gölgeler

Ay ışığını göstermezdi siyah perdeler

Bütün hallerini billirdim kendimin

Sona ramak kalmadan

Ve hilesini kumarbazların

Yalpalayan sarhoş adımlarım

Uçsuz bucaksız değil di hayellerim

Hazana kurulmuş bir saat

Yapklarından yoksun ağaç

Tipiye hazır bir dağ başıydım çoğu zaman

Ah, kahramanını arayan hikayem

Günbatımına sığınmış yetim yanım

Geceyle boğuşan korkularım

Tan ağarıp şafak sökene kadar

Sürerdi savaşlarım.

III.

Ne güzel

Allı, yeşilli morlu sabaha ermek

Börtü böcek

Uykudan uyandırıdığım kelebek

Taş dibinde menekşe

Güvercinlerle göğe çıkan özgürlük

Tüyleri kadar çoğalan umut

Anlam kazandırır her şeye

Hayatı manada aramak

Sadıkına sahip olmak

Hak etmek

Sadece madde için yaşamak mıdır?

Yaşamak

Biraz da anlamak

Bıktım usandım pamuk ipliğine bağlanmaktan

İstiyorum ki;

Âma urgan ustasının ördüğü urganla bağlanmak