Sonradan

_sonradan
değişmiyor karanlıkta kaldıkça tan
güneş yorgun gözlerle bakıyor bulutları yırtarak
örtüyor bu füsun kül rengine bürünüp doğayı
pek kısa bir süre yansıyor gözlerinde can
uçuşuna ara veren güvercinin kanatları cama çarpana kadar
sendeleyecek gücü bile kalmadığında güneşin

daha bir cenindim

_sonradan
gına geldi eski yalanları dinlemekten
yine aynı eski yankı yamaçlarda çınlayan
cüceler doğuyor tepelerde dizleri bükük
koca yığınlarla karşılaşıyoruz
gözlerini ovuşturmadan güneşe bakan
esas tatsız olan kibirle dev aynasının gösterdikleriyle oyalanıp
meydan okuyan

_sonradan
kimi suçlamalı pek bilemedim
sizi üzmek için bunları söylemiyorum diyordu atam

aydınlık kaldıkça size uyar zaman

üzmek istesem başka şeylerde söyleyebilirdim
misal neye inanıyor dayak yiyen anadan olanlar
geceleri uzun uzun bağırıyorlar uzaklardan kaval sesi yükselene kadar
yine de çoğu iyi yürekli insanlar

_sonradan
ne demeli iyilik ve sessizlik korumaz her zaman
hep çıplak böğüre saplanan bu mızrak çuvala sığmadı
sayılmayacak kadar çok her yerde bu asık yüzlü adamlar
dalga dalga öfke çıkıyor evlerimizden

beyni kırbaçlayan bu sorular
sorular yabancı dilde bir makam oldular

ve sonradan bana bakıp gülüyorlardı