Sonrası Yok...

şehir, siyahlara bürünüp
sessizliği karşılamaya hazırlanıyor
küçük bir meşale gibi parlayan
sokak lambaları ile
yalnızlıktan doğan
korkusunu gizlemeye çalışıyor

ben, soluk ışıklı odamda
gecenin gelmesini bekliyorum, keyifle
camda beliren her yıldız
senden bir işaret bana
bekle geliyorum dermişçesine yanıma

şehir, büzülürken korkular içinde
ben, doğruluyorum oturduğum yerde
hafifçe dalgalanıyor perde
önce kokun doluyor ciğerlerime
sonra nefesin değiyor tenime

gülümseyerek geceye
basıyorum lambanın düğmesine
ellerimi uzatıyorum
ve sarılıyorum tüm özlemimle

sonra...
sonrası
sadece
sende
ve
bende

izmir
22.03.2010