Son/suz Bekleyiş

Düşüncelerimde dönüş bitti derken
ıssız izbe yerlerde
bir lambanın gölgesinde
belkide toz yığınlarının içinde...

Olmadı
yapamadım
Aralıksız düşündüm sancılı günlerimi...

Israrcıydı duygularım
Hayata bağlayan olmalıydı
kördüğümdü düşüncelerim...

Elbet bir gün
Duyar ve insanoğlu yetişirdi feryatlarıma...

Yılgınlardaydım
ruhum mutsuzluğun barınağı
kaderim en derinden kederli...

Güneşi olmayandı yarınlarım
kat kat diziliydi kahrın renkleri...

Aklım
yüreğimle küsmüşken
fikrim firardaydı...

Yazılıyordu fermanım
kıyametin günlerine
ecel binlerde kez uğrak etmişti...

Çokça ömürlüktü sanki hayatım
anlamıyordu düşüncelerim
yüreğim yaralıydı...

Tesellim olucaktı
şuursuz afallayan sağnaklarım
ölmeye bunca yakınken
hala bekliyor çınlayan kulaklarım...

Kaderimi uyarladım ömrüne.
Tuale çizdim yarınları.
Hani sondu karanlıklarım

İşte...
Son olan nefesimdi
Son olan sendin
Sondu haykırışlarım

Şimdi ölümün kollarında
Zemzem bekler dudaklarım...



15/04/2012
İZMİR