Sonsuz Kayıp
Seni arıyorum sonsuz boşlukta
Kaybetmeye başladım kendimi galiba
Bir ışık var uzakta parlamaktan yorgun
Beni kendine çekiyor ama gidemiyorum sensiz oraya
Sensizlik karanlığa gömüyor beni
Aynı bir kara delik gibi
Bu soğuk yalnız boşlukta
Kaybetdiyorum kendimi galiba
Sonradan anlıyorum o ışık sensin
Yokluğun soğuk yalnız karanlık
Etrafımı sensiz göremiyorum
Işığa giden yolu göster bana
Seni Seviyorum
Yazar arkadaşım yine ben😆.Bu şiirde de ne kadar çok aşık olduğunu anlatmışsın adeta hüzünlendim burada.Depresif bir yanın olduğunu biliyorum ama bu kadar da içten yazma biraz da bizi düşün.Saygılar!!!