Sonsuzluğa Özlem

Sonsuzluğa Özlem


Matem tuttu bu gönül bu akşam yine densiz
Bağrımda ki yaramı bırakın dağlayayım
Sönsün bütün ışıklar yanmasınlar nedensiz
Bütün nardakilerin yerine ben yanayım

Geçmez oldu geceler gündüzler görünesi
Yollar dikenle dolu kalmadı yürünesi
Hasret nöbetlerimin akmaz oldu memesi
Bulutlar mendil olmuş ben nasıl ağlayayım?

İhtiyar bir çınarım yakıversem kendimi
Setleri aşamadım yıkamadım bendimi
Birşey sormayın bana anlatamam derdimi
Atın beni boşluğa sonsuzluğa dalayım.

k.a.gazioğlu