Sonsuzluğumun Önü

sonsuzluğumun önünü kapadı
güzelliğin

yüzüm tuluât
kalbim tragedya
hayat oyun değil ama

çocukken üşümezdim
meğer üşümeyi öğrenmemişim
seninle sende ve senden öğrendim...

çıplandı ilk soğuklarla sokaklar
evlerin gözleri yumuk yumuk
içime kapanığım
bu gidişin değil
hiç gelmeyişin

saçlarınla oynamayı seviyorum
karmakarışığım

mor dağları kanıksardım
alışabilmek için
bir gün uzaklardan geleceğin gibi
uzaklara gidebileceğine de...


manzaralara bakarak yorulmam hiç
hele bir de karda bir serçe ölmemişse

ıslak ot kokularına kanmadım o kadar zaman
saçlarını özleyene kadar

uyumak istiyorum
beni rüyalarıma terk et...