Sonsuzluk Denizi

Dünya tatlısı eşime

.

Akşam melteminin
Ruhumdaki sıcaklığı üflediği
Engin denizler düştü hayâlime...

Sonsuzluk kadar uzak,
Umutlarım kadar mavi
Ve sevdam kadar berrak !

Yüreğimi seyrediyorum
Dolunayın dupduru sulara
Yayılan yakamozlarında...

İçimde kopan fırtınalar
Sakin sulara aksediyor sanki.

Bembeyaz köpüklerle
Yüreğimin kıyısına çarpan her dalga;
İçimde tomurcuklanmaya hazırlanan
Nefret fidanlarını söküyor tek tek !...

Ve kökünden kopardığı
Her fidanın yerinde
Kan kırmızısı aşk gülleri açılıyor
Tane tane...

Sonsuzluk kadar uzak;
Şu ân kadar yakın
Berrak suların rengi
Kan kırmızısı sevdâya dönüyor usulca !

Her bir damla,
Bir gül olup açılıyor önümde;
Kan kırmızısı
Sevdâ gülleriyle doluyor
Sonsuzluk denizi...

Dolunay gülümsüyor...
Deniz gülümsüyor...

? İşte !? diyorum,
? İşte AŞK; bu olmalı !...
AŞK; böyle yaşanmalı!...?

Sonsuzluk denizinin
Kan kırmızısı gülleri
Gülümsüyor...

Uzanıp bir gül alıyorum denizden.
Güvercin kanadı gibi yumuşak
Ve bir ilkbahar gibi taze
Yapraklarını okşuyorum tek tek...

Sonra, yavaşça
İçime çekiyorum kokusunu...

Başım dönüyor sanki !
Benimle birlikte her şey dönüyor !

Ve...
Yüreğimde kan kırmızısı
Sevdâ gülleri açıyor...

Yüreğim gülümsüyor...
Güller gülümsüyor...

? İşte !
AŞK; bu olmalı !!!?

Diyorum!