Sonsuzluk ve Şimdi

hani kayan bulutlar var ya

ne de çok şeye benzerler öyle

yorulan gözlere inat

tam gri beyaz bir adama benzetirsin

aha şurası da İstanbul dersin

bir den oluverir dünya

sürekli değişen şey şimdi

ne kadar da benzer sonsuzluğa

büyür bitkiler ağaçlar meyveleri

pıt pıt açmakta olan çiçekleri

genzimizde kokuları işte şimdi şimdi

duydunuz mu

akan güneş ışıklarının,

altında görebildiğimiz,

gecenin zifiri karanlığı

a şimdi,

havada uçan kuşun yerdeki gölgesi

kurşunun önündeki kekliğin canı

tetiğe basmağa ramak kala adamın yüreği

tam da şimdi

birecik an

dalı kesilen ağacın yarası

patisi kırılan kedinin acısı

adalet ve zulüm

Hayat ve ölüm

şimdi

gaflet uykusundan bir türlü

uyanamıyan kış uykusu adamlar

ne kadar uzun şimdi

kaybolan çocuğun

haberini bekleyen annenin

şimdisi

ne kadar acı ne kadar upuzun şimdi

bir parmak bastı tetiğe

bir kurşun çıktı namludan

adam tam isabet karşıladı kurşunu

kalbinde

aha da öldü şimdi

sedyeye gerek yok !

gönül gönüle girdi aşıksın

o yok yanında hatırladın

ah ah aşk uçuyorsun şimdi

uç uç

oğlun kızın oldu geldi geçti düğün bayram

bir piyango düşü gibi

hatıralar torunlara sıralandı

saçlar kaşlar beyazlandı

dökülür bak öne şimdi

tel tel

dalgalar aldı seni bir not bırakamadan

dumanlar boğdu onu bir an çıkamadan

kara haber siyah elbise gibi çöker üstüne

ağla ağla şimdi

damla damla

eğer diğer insanlarda varsa şimdi

kurtarırlar seni şimdi,

ya yoksa öldün gitti !

el fatiha

bak her şey ne kadar şimdi

bir vardın bir yoksun şimdi

ya sonsuzluk öylemi !