Sonuncu Köyden Sesleniyorum

Yeni keşfettiğim memleketim
Burada her şey kıt
İki kapı birbirine zıt öbür uçta birisi
Neresinden girsen çıkışları son...

Son meyveyi şu ağaçtan yiyorsunuz
Çürümüşlerin arasından...

En son sokağın en son evinde yar
Ellerini uzatmış, bunalmış, daralmış
Mevsimin son sıcağı var...

Har derecesinde aşklar,zor denen ayrılıklar
Ve son buluşmalar; kör ebeli kavuşmalar...

Dar deliklere saklanan,
Ebelenmemek için umutlanan,
Ve asla bırakmadan elimsende oynayan
Son oyunda uykuya dalan çocuklar
Bu köyde 'öbür sefere' yok
Elbet yakalanacaklar...

Şu meydandaki darağacı, şehrin son kadını...
İlk astığı kendisiydi,
Feda etti öpmelere kıyılmayan gerdanını...
Acı...çok acı...
Son astığı son aşkıydı...
Bağıramadı son kez...duyuramadı feryadını...

Şimdi elimde son sigaram,son sayfam,
Ve bir damla mürekkebim var...
Birde son haykırışa sakladığım nefesim.
Burası ne dokuzuncu ne onuncu köy...
Ötesi yok birtanem...burası sonuncu köy...
Eğer ulaşırsa sesim...
Son kez sesleniyorum...

Sontanem... SENİ ÇOOOK ÖZLÜYORUM...