Sonyaz Işığı

I.



kanın hapsinde sözler
ay ışığı - yıldız bereketi
gecenin en mavi çığlığı
sesimizin söküğünde
sürgün bekliyordu



-yanı başımızda duruyordu anılmayan-



kelebek kanatlarıyla yamadı
sesimizin söküğünü
ipeksi çığlığın teyellediği an
ve durmuştu zaman...



II.



kuru ırmak yatakları kadar
susamışlıkla birbirimize
çağıltının uzak uğultusunda
iz sürdüm o gece kaynağınıza
çakıl ağlamıştınız hep
kendi kaynağına dönen ırmak sesiydi
hıçkırıklarla ağlayışınız...




III.



avlunun sessizliğinde
duyabiliyorduk çiçeklerin açtığını
tomurcukların genç sesi
uyutmadı bizi bütün gece
kış uykusundaki yılanın düşü gibi
toprak kokulu ve uzundu sevişmelerimiz
yaz boyu tenimizde ezik ot kokusu taşıdık...



IV.



ben bütün yaz bulut çobanı
siz gökkuşağının bittiği yere
hayallerimizi sakladınız



yüzüm yüzünüzde allaştı
ah..bütün mevsim aynı salkımda
esmerleşen düşler taşıdık
ıslak, şıra kokan şarkılardık
bağbozumuna



V.



silik yağmur yazıları taşıyan
evlerin pencerelerinde
mevsim ayrılık yazıyordu
uzak bahçeler kadar sessiz
ve yorgundu düşünceler




VI.



otlarda uzun yazın sarılığı
hatırlattığında yaşlılığımızı
toz bulutuydunuz yolun ucunda
genzimde yanık tadı
kısılmış gözlerimde
sonyaz ışığı