Sormuyorsun Ama Özledim

Gittin..
Sökülesi kalbimde kaldın ama,
kararsızdın çünkü;
nasıl olsa bir kere yeltenmiştin ya ayrılığa..

Gittin..
Gel gitlerin olmadığı bir günde,
bu yüzden coğrafyama aykırı oldu gidişin;
özellikle de yaryüzüne..

Merakta etmiyorsundur şimdi beni.
Hatta aklına bile gelmiyorumdur.
Aslında geliyorumdur da sen misafir kabul etmiyorsun ki,
geri çeviyorsun gitme hediyelerimi.
Birde me'yi hep düşürüyorsun;
git der gibi..
Gözlerinde karşılamıyorsun beni.
Demlenmiş aşkla,
çay bardağı sıcaklığında
tutmuyorsun ellerimi.
Hatrımı sormuyorsun bir kere bile,
sormuyorsun ama özledim işte..

Gelmedin..
Tüm gel edalı haykırışlarımı kıstın.
Yankısını bile kestin ayrılığa kararlı bir makasla.
Dudaklarım kuruması ve kanaması bu yüzden.
Kan da tutmazdı ya seni,
aldırış etmedin hiçbirine.
Umrunda değildim,
umur verdirmedin ki umuduma.
Sana giden yol yok artık kalbimden başka.
O da adın anılınca atıyor,
alfabemden düşürüyor sen harflerini,
çünkü sevmedin.
Sormuyorsun ama özledim..

Gelmedin..
Takvimleri aceleyle yırttım,
acımasızca kopardım yapraklarını.
Sararmasa bile,
geçmese bile geçti dedim zamana.
Biliyorum, yalan söyledim.
Burnum uzumadı ama,
sana giden yollar uzadı sadece.
Sadece daha da imkansızlaştık artık..

Aklına düşmek için nereden atlasam ?
Nasıl olsa imkansız diye bir şey yok,
imkansız diye bir sen var.
Hayallerimi zorlasam.
Özlemle kopardığım takvim yapraklarını,
yeniden yapıştırsam.
Saatleri durdurmadan geriye alsam.
Bari kulağımı çınlatsan.
Gittiğin günden beri hiç kulağım çınlamadı,
çünkü unuttun !

Hatırlaman, sorman da önemli değil aslında,
sadece özlemimi sıkıştırmam gerek şiirime.
Sormuyorsun ama özledim işte..