Sorular

Gülizar nedensiz yazmıyorum şiirleri
Sormuştum, yine sorayım belki bilirsin
Kafan hiç soru işaretinin çengelinde asılı kalan bir noktaya dönüştü mü?
bizdeki cahil cesareti
çok gördüm karanlıktaki gölgeleri
şehirleri ikiye bölenleri
sevenleri ayıranları
bir garip soru işaretine mülhem
yani ki sırra kademe karşı sürekli bir eylem

Allah sırrını takdis etsin tutunamayanların
tutunamayıp hayatı bir kenara bırakanların
Renkli dünyanın renkleri ,taşıyamayacağın bir yük olupta
Renksiz görüntüsünde sevdiklerini izleyenlerin

Ah Gülizar
Sukutum dilimin vav kıvrımında
Tesellim öbür dünya

Kelebek kelebektik
Nisan ayındaki çiçeklere inat
Tomurcuk tomurcuktuk
Siz sevdalısınız gökyüzüne dediler
Uçup gittik kanat kanat
Sen yeter ki kalbindekini koru
Ötesi tüm herkesin

Pencere önüne yakışan küpelim
Bet benzine ışık değsin Gülizar
Ov yüzünü yanmış güneşimin külüyle
Denizine kavuşamasam da
Hala tuzun dudağımı kavurmakda

Sevdalısının tenin de tutuklu kalmış
Dirilmez diyenler var,
Hıdır günü gül ağacının dibinde uyuya kalanlar var,
Var oğlu var
Çengele asılmış kan revân içinde başım
Asırlar sonrasına gömülmüş düşlerim var,
El, onun aksini bende neden arar,
Bilmezler oysa: siluetim yalın kat
Kat kat sevdalar olsa da
Gönlüm hep onun tadını arar


Yanmaya yar dediysek biliriz sukutu da âr belasına
Sanmak deme Gülizar ben onu sanmadım

Hayat çizgisinde sek sekdeyken gördüğüm
Ayna kıskanılası benzerlik
Miras kalan bizlere canı kırılası yalnızlık
Bir göründü ,elleri ellerinde, bir kayboldu
Kaderim saklambaç oynatmaya çocuk gönüllü
Ki dört nala aramaya hevesli

Her çizgin inan göz yanığı
Sönsün yıldızlar
Dönsün sevdalılar
Geceleri ıyutuyor bak zaman
Ben zaten aşkdan sabıkalıyım
Yine de öptüm üç kere
Olmayan varlığını
Vallahi Gülizar