Söylesene

Gözlerim,
Gözlerinin nöbetini tutmakta,
Parmaklarımda ki kalem, seni yazmakta mısralara,
Sol yanımda, yokluğun ağır sızı.

Gözlerimin ışığı söndüğünden bu yana,
Odamı aydınlatan, sigaramın közünde yazıyorum şiirlerimi,
Can çekişleri varmasa da kulaklarına,
Mutlu yarınlara dair hayallerimizi işliyorum mısralarıma.

Yaşamak, seninle anlam bulurken,
Yokluğunla anlamsızlaştırıyorsun gelecek günleri,
Şiirlerimi öksüz, beni sensiz bırakıp,
Gidiyorsun gönül sarayımdan.

Sızlatırken burnumun direklerini teninin kokusu,
Susmaların yakarken kulaklarımı,
Kalemimden hasretine dökülürken kelimelerim,
Söylesene, nasıl tutmaz gözlerinin nöbetini gözlerim.

Siyah beyaz bir filmin,
Siyahı ve beyazı iken,
Küçük bir çocuğun temiz gülüşüyken sevinçlerimiz,
Söylesene, nasıl unutur yüreğim yüreğini.

Karanlık gecelerimin ışığıyken gözlerin,
Gözlerimin gördüğü en güzel rüya iken gül cemalin,
Ruhuma bayram sevinçleri yaşatırken dokunuşların,
Söylesene, nasıl durdurabilirim seni yazan parmaklarımı.