Söyleyemiyorum
bir sancı saplanıyor ansızın yüregime
ve acıtıyor söyleyemiyorum kimselere
savasıyorum resmen kendimle
atıyorum içime artıyor günden güne
geceler gündüzle birleşiyor
ben hala uyanıgım güneş inatla geliyor üzerime
ben saklanmalıyım acımasız bu hayat
benim kendime en iyi dost
tanımak istemiyorum insanları
yeterince gördüm iyiliklerini
ögrettiler bana kimseye güvenmemeyi
uzaktan seyretmeli en iyisi
güzel şiir, haklı tercüme, oldukçada gerçek...
ilali abi :) yalancıktan mı gülüyorsun
â?"Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim.. Ve gülerken hiçkimse yalan olduğu anlayamaz"...
ya abim yine çok sitemlisin yalnızlık Allaha mahsus insanın her zaman insana ihdiyacı var vücudun acır acısını ilaç geçirir fakat yüreğin acıdığında anlatabildiğin dostların geçirir dertler paylaştıkça azalır bu yüzden de insanlara ihdiyacımız var gerçi ben de insanlara fazla güvenmem hele yirmi yaşın altındakilerle asla samimi olmam çünki yolları belli daha çok olgun insanlarla konuşurum aklı başında insan kötü yoka kılavuzlamaz derler çok şükür tanıdığım tüm insanlar da harika tafsiye derim bir kardeşin olarak kendine eziyet etme
tesekkür ederim