Söz

nisanda kar yağacak
seni affetmek için hiç sebep yok üstelik
gidilmişliği sorguluyorum
acımasız oluyorum balçıktan gökyüzü altlarında
unutulmayan o acıya tutunup
koşuyorum eğrilmiş yollarda
en çok aşık olduğumdan utanırım
sıkılırım belki demsiz sevişmelerden
elimi uzatıp tozlu aynaya
sana benziyorum
sonra kuşlar kadar özgür ve kör
bileklerimde son nefes
geceye yapışır terim

seni hiç unutmadım
unutmak beklentisiyken masalların
mutlu bitsin diye sonu
sadece sustum

ağlamalı birazdan
hissediyorum küf kokan bekleyişleri
camlarda soluk perdeleri unutuyorum
keskinliğini gözlerinin
acı şarap çalkalanan ağzımda küfür yutkunarak
beyazı ve son kirli hikayeyi
anlatıyorum gelmişine geçmişine
eski sokağın devamında ağaçlar
gelinlik giymiş düğünsüz günde
başlarında kuş taçları
telaş içinde bahar
nisanda kar yağacak inanıyorum
sen gelmeyeceksin
ben bir sözde bekleyeceğim