Söz Ağızdan Çıkar

Ya ben yaşlandım,
Yada çok safım.
Neden mi?
Neden olacak karşımdaki herkesi insan gördüğümden,
Her söylenen sözün ağızdan çıktığına inandığımdan.
Malesef öyle değilmiş,
Derlerdi de inanmazdım,
İnsanda iki ağız vardır diye.
Birincisi yüzde,
Diğeriyse kıçında.
Bana da kıçından konuşanlar geliyor nedense.
Yok arkadaş olmuyor böyle,
Bundan sonra insan değilim bende.
Hayvan olmayı layık gördüm kendime.
Söz ağızdan çıkar derler bizde.
Sizin nerenizden çıkıyor acaba?
Ağzınızdan mı,kıçınızdan mı?
Er'sen sözünün er'i ol,
Kahbeysen işinin hakkını ver,
İnsansan karşındakinin insan olduğunu bil,
Kıçından değil ağzından konuş,
Yapamayacağın bir şey hakkında söz verme,
Karşındakinide saf sanma,
Tek akıllı sen değilsin bu dünyada,
Mert ol ciğerimi ye,
Namertlere meydan verme,
Bilki bende insanım nihayetinde.

Karar verdim kendime,
İnanmak yok her söze,
Her sözü bırak,
İnanmam artık her yüzsüze,
Yüzünüde bırak kıçından konuşana.
İnat ettim alacağım sazı elime,
Bakacağım insanın sözüne,
Neresinden konuşuyor diye,
Eğer yüzündeki ağzından ise eyvallah,
Yok eğer konuşmaları kıçından ise,
Dinleyeceğim bende kıçım ile,
Hayvanım nasılsa nihayetinde,
Soran olursa niye diye,
Diyeceğim kulaklarım kıçımda diye,
Kimse almasın bu sözleri üzerine,
İnsansanız öncelikle,
Sözleriniz ağızdan çıkıyorsa mertçe,
Alınsın kıçından konuşanlar,
İnsanlığı öğrene dek,
Dahası karşısındakininde insan olduğunu bilene dek.