Söz Bir Laf Bir

kaderin cilvesi mi bu?
söz bir, laf bir
hadi utanma
duyduğum doğru mu?

hayal kırıklığı, yıkımmı dedin
yok yok değil, vallahi değil
benim hayat felsefem bu
yaşam biçimim,
olmazsa olmazım...

bak şimdi!
ben hazırım
olan oldu nasılsa
döküldü süt toplanmaz
varsın olsun
hadi en katmerlisini söyle
en katmerlisini diyorum acının...

sayki biliyorum sırrını
ne çıkar ki bir fazladan
biliyorsun işte,
hazırım eksilmeye
yeter be!
yordu beynimdeki sorular
azat et şu baklayı
bunca suskunluğun bedeli
neyse ne...

üzülmem söyle!
bırak izahı
gönül almak sana mı düştü?
bırak kırılsın,
ne varsa kırılmayan
ve dağınık kalsın dökülen
görüyorsun işte
yıkıntılarda nefes alıyorum,
oldum olası...

bak mesela
kendinden pay biç
nasıl da cız etti değil mi?
ama alıştın
bizim buralarda öyle derler
sabah ola, hayrola
gün doğmadan neler doğar
dahasıda var ya,
boşver...

sen anladın
sormaya dilim varmazdı ya,
belli ki, hacette yokmuş,
söyledin işte
usulca kayarsın gözlerimden şimdi
ve küçülürsün ellerimde
olabildiğince hızlı düşerim eteklerinden...

işte böyle,
sükut ikrardan...


yaralı kurt'tan...