Söz İncindi

Söz incindi
Kalbi olan kalbinin varlığını reddetti
İyi olmak neydi, kaç para ederdi
Saftı, temizdi; kirletildi, aldatıldı, kandırıldı
Yazdı, sıcaktı, çiçekti, candı
Kara kış çöktü dondu, soldu, öldü.
Seyyareler toplamıştı bir bir, hepsi çalındı.
Huzuru tükendi. Cehennem oldu ruhunu soğurdu
Mışıl mışıl uyurdu, uykusu zehirlendi zulüm oldu.
Söz incindi.
Kalbi olan kalbinin varlığını reddetti.
Sevindi karanlık
Elinden tuttu yalnızlık
İnancı titredi ve öldü
Dost neydi
Arkadaş ne?
Yanlış kokarken ortalık
Sigaralar türedi, gözler gündüze kapandı, gecelere açıldı güneşi göremedi
Her geçen gün bir şeyler azaldı, bir şeyler artarken
Dengeler bozuldu, dengeler kurulurken
Korkusu içinden kaybolurken boş verdi
Kaygısı çokken aldırış etmedi
Panik yapması gerekirken sakindi
Gözler dalgın, sönük, boş, manasız
Bilmezdi ki yanlış neydi? Doğru sandığında.
Söz incindi o sevdiği kelimeye küstü
Oysaki küsme nedir bilmezdi.
Rabbi vardı her zaman tuttu elinden
Bunu da bildi şükretti