Söz Seni Sensizde Yaşayacağim.

Ben mi senin o bildiğin adamım.
Değişemem tutma ellerimden bırak sürüneyim.
Biraz fazla sevdim galiba seni kendimden.

Adam dediğin de bu olsa gerek .
Gönül dediysem ne kadar dostuna küsecek.
Sararıp solunca sana gerek yok bırak rüzgar sürükleyecek.

Bak dayanamadın iki mevsim yıkık dökük bir hikaye.
Şimdi mutluluk sana göre sadece boynundan çıkardığın kolyen
Sevmek o kadar zor ki sende nöbet bırak bendeki beni götürsün ölüme.

Ben değişmedim gittin ya değişen bir şey yok aynı hatıra aynı anı.
Sen gittin ya sana gelen yollarda durduramam gözümden akan yaşları.
Beklide sana gerek yok alıştım bil yeter seni sensizde yaşamayı.


Alıştım alışmasına da kıskançlık anlamadığım diğer yarım.
Almasını bilmem ki verilecek bende kalan sadece canım.
Şimdi hayale umuda onları isteme bari başka kalmadı günahım.

Bedelini ödemek çok ağır çaresizce altında ezilmek şimdi.
Taşımak bile çok zor şimdi sanki bir şeyler bitiriyor içimi.
Söz dedim adam gibi alıştırdım seni sensiz yaşamaya hiç olmazsa kendimi.

Ne yapar sam yapayım olmayacak biliyorum hiçbir şey eskisi gibi.
Hani ateşler basardı ya şimdi yokluğunda üşüyorum birde öğrendim titremeyi.
Öğrendim sensiz yaşamayı bir de öğrensem adam gibi sensiz gülmeyi.

Şimdi yokluğun öyle vuruyor ki sen içimdeki durmayan volta.
Hangi yana baksam sen varsın sadece sen varsın baharımda.
Alıştım biliyor musun zorda olsa seni sensiz yaşamaya.