Söz Yaşları 2

Kırık bir kalemin ucundan dökülen

Söz yaşlarından ibaretim

Savruldukça kanıyor dizelerim

Solmuş gözlerimde sanki hayat

Sanki bütün şiirlerim çalınmış

Vedalar eksik, 

Vaktini yitirmiş gitmeler yarım

Kalem kağıda dargın!

Şarkılar bozuk, şiirler anlamsız

Ne de bir anlamı var artık yarınların

Bildiğin gibi değil sildiğin gibiyim

Sükûta başkaldırmıyor dizelerim

Ruhuna dokunan şiirler yazan,

Meczup bir şair artık değilim

Belki de şairin kendini bitirişini yazmasıyla yitirdim

Kifayeti kalmadı artık kelimelerin

Ne bir söz var, ne de kafiye

Anlamı yok var olmanın

Şiirler anlamsız şarkılar hep yarım

Boynu bükük kaldı satırların.

Kağıda ağlatmıyor kırık kalemimden dökülen söz yaşlarım

Ne bunlar şiir, ne ben artık şairim

Sanki o şair;

Bense elinde müphem bir şiir

Sanki bütün şiirlerim kuşatılmış elimden alınmış

İçimde bir şehir ki yerle bir

Ağla haline be şair; öksüz kaldı şiirlerin

Şimdi istesende şairin uyanışını yazabilir mi kalemin?