Sözler Kar Etmez Artık

Nesine yangınım bilinmez
Sesini duyduğumda hayat bulur bedenim
Dokunabileceğim kadar yakınımdayken bir o kadarda uzağımda olması niye
Sözler kar etmez oldu gözlerimle kalbime
Görmek istedikleri, yaşamak istedikleri gibi olsun isterler
Sende yoksun ki
Biri gözyaşı akıtır durduramam
Diğeri kan ağlar yarasını ben saramam
Dermanı sende biliyorsun
Hala neyi bekliyorsun anlamıyorum
Sensizliğe yalnızlık adını vermişler biliyor musun
O zaman yalnızlığı bir tek ben yaşıyorum
Yaşamak kaderimse yaşarım
Ama elinde olanı bana bağışlamadığını da bilirim
Seni düşünüyorum yine
Soframda kanlı bir ekmek
Aç topraklar gibi çaresiz bir şekilde
Bendeki seni bana bağışlayacağın anı sabırsızlıkla bekliyorum unutma
Seni yaşayacak bir ben varken beni bana bağışla...