Sözün Bittiği Yer

Yıkabilirdik tabuları

Taptıkları parayı yakabilirdik gözler önünde

Dosdoğru durunca yol alabilirdik

Belki de yoldan çıkabilirdik, bilinmez

Lakin bir eylem lazımdı bize

Acaba güdülmeye dünden razı olmasak,

Hakkımızı arasak,

Ya da bize armağan edilen boyunduruğa

Boynumuzu hiç düşünmeden uzatmasak;

Taşralarımız dönüşür müydü ki denize?

Yanlış anlaşılma,

Yalnız kalma pahasına da olsa

Konuşabilseydik yüksek sesle

Aslında ne kadar da basitti taleplerimiz.

Topraklar mayın yetiştirmesin,

Kimseler aç yatmasın,

Uçaklar savaş için havalanmasın, buydu tek gayemiz.

İnsanım,

Yeniliyorum her töre cinayetinde akan kanda

Eziliyorum altında çaresizliğimin

Buz gibi mermer üstlerinde

Lime lime doğranıyor ciğerlerim

Ant içiyorum herkes gülmeden önce ölmemeye.

Yineliyorum,

Eğer sulayabilseydik gönlümüzce bahçelerimizi,

Çiçeğe durmuştu şimdi ağaçlarımız

Hep bir ağızdan,

Dilediğimizce söyleyebilseydik özgürlük şarkımızı

Hiç kimseyi ayrı tutmaksızın

İşte o zaman sıkıntılar işçi paydosları kadar kısa sürerdi

Ve tebessümler gerçekte var olan sıkıntılar kadar uzun...

Tabii, bittiği yerde olmasaydık sözün!